تأثیر سطوح مختلف تنش های شوری و خشکی بر شاخص های رشدی و اسانس بادرنجبویه (melissa officinalis l.)

به منظور ارزیابی تأثیر تنش خشکی و شوری بر شاخص­های رشدی و اسانس بادرنجبویه، دو آزمایش در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. در آزمایش شوری از پنج سطح 0، 1، 2، 3 و 4 دسی زیمنس بر متر محلول کلرید سدیم و در آزمایش تنش خشکی از پنج تیمار 50، 5/62، 75، 5/87 و 100 درصد ظرفیت زراعی آب قابل دسترس گیاه به عنوان تیمار­های آزمایش استفاده شد. ویژگی­های ساختار ظاهری (مورفولوژیکی)، درصد مادة خشک و درصد اسانس اندازه گیری شدند. شوری و خشکی، به جز درصد اسانس همة مشخصه (پارامتر)­ها را کاهش دادند و تأثیر کاهش شوری بیشتر از خشکی بود. بیشترین و کمترین میزان ویژگی های رشدی و درصد اسانس به ترتیب از تیمار 100 و 50 درصد آب قابل دسترس گیاه به دست آمد. در آزمایش شوری، با افزایش سطوح شوری همة مشخصه های رشدی سیر کاهشی داشتند. درصد اسانس از سطح 0 تا 1 دسی زیمنس بر متر افزایش و پس از آن کاهش یافت. با این وجود گیاهان تیمارشده درصد اسانس بالاتری را نسبت به شاهد نشان دادند. تنش­ شوری و خشکی سبب کاهش شاخص­های رشدی و تا حدودی افزایش درصد اسانس شدند.